پسر نوح نباشیم!

شهید مطهری در کتاب «احیای تفکر اسلامی» این گونه نقل می کند:

امام رضا علیه السلام همین طور که با مردم صحبت می‏کردند یک وقت متوجه شدند که زید در کناری نشسته و عده‏ ای را مخاطب خودش قرار داده و به طور خصوصی با آنها حرف می‏زند. حضرت گوش کردند دیدند مرتب "نَحْنُ نَحْنُ" می‏گوید، یعنی "ما اهل بیت چنینیم، ما خاندان پیغمبر چنان هستیم، خدا با ما چنین رفتار خواهد کرد"، و این امتیازها را ذکر می‏کند.

نوشته ‏اند حضرت همین‏جور که با مردم صحبت می‏کردند، ناگهان سخن خودشان را قطع و رو کردند به زید و فرمودند: ای زید! این مهملات چیست که به مردم می‏گویی؟! این امتیازات چیست که تو فرض کرده‏ ای که ما با خدا قوم و خویشی داریم؟ آیا ما چون اهل بیت پیغمبر هستیم با خدا قوم و خویشی داریم؟

اسمت که شیعه باشد، کافی نیست...!

یکی از چیزهایی که در افکار عمومی جوامع و هیئت های مذهبی ما راه افتاده این است که اسم شیعه کافی است. شیعه یک تشیع، یک اسم، آرم است و نه یک مرام. این خط را هنوز ما در بسیاری از منبرها داریم ادامه می دهیم. سوال می کنند چرا شیعه دلش خوش است که اسمش در لیست و فهرست دوستداران علی ثبت شده و این برایش کافی است. مطهری می‌گوید مثل اینکه مشکل مشکل اسم نویسی بوده، یعنی لیستی است که باید ما باید اسممان را آنجا بنویسیم و دیگر بعد از آن تمام است. شهید مطهری می‌گوید شیعه و مردم شیعه جزء قالتاق‌ترین مردمان دنیا هستند. این تعابیر آقای مطهری است. یعنی دروغ دروغ می‌گویند، ربا می‌خورند، کلاه هم را بر می‌دارند، اهل روزه و نماز و این‌ها و مس مس و افسردگی و کسالت نفس و.... در عین حال مدعی‌ترین مردم هستند.